2023 © rinihurkmans
A Personal Gesture 2020 - present
A Personal Gesture Manifesto
The last years have been characterized by "distance." Experiencing closeness to each other diminishes.
Social and cultural communication shifts increasingly to digital media; it is almost as if we are floating
past each other in virtual bubbles in the "real world."
Additionally, different layers - such as clothing and (glass) walls - lead to a loss of sensory experience and shield our largest sense organ, the skin, from touch.
Proximity or touching another person or thing affects our sensibility, our sense of self. It makes us aware of the immediate environment that we share with others and heightens our intuition, which reduces through increasing mutual distance. This results in alienation, isolation, and feelings of loss and sorrow.
How do we exist in relation to others?
It is necessary to constantly redefine society, to think about forms of living together. The gesture is an essential feature of physical proximity and tactile communication. Therefore, it is needed to consider all aspects and qualities of the gesture. The gesture invites and reaches out to others, but it also disrupts, destroys, conceals, and condemns. Our task is to define what the gesture means, what it evokes, and how it does that.
The sculpture A Personal Gesture is a reconsideration of the gesture: it is a copy of the left arm and hand of Mary in Michelangelo's Pietà (1499) in the St. Peter's Basilica in Rome. Mary reaches out to the viewer with an inviting gesture. This involves the visitor in the depiction of the Pietà - a mother with her dead son on her lap. The related themes of loss, sorrow, and compassion invite one to consider various ethical issues, ranging from justice and injustice to vulnerability and strength.
A Personal Gesture makes it possible to experience the arm up close, which is obstructed by a glass wall in the current presentation of Michelangelo's Pietà.
The intention is to pass A Personal Gesture from individual to individual. Anyone can have it in their vicinity, in their direct surroundings, for a predetermined period. This creates the opportunity to reflect on the arm in different situations and to enter into a dialogue about the gesture.
What does a gesture of commitment mean? What other forms of involvement can there be? Which ethical issues make this gesture urgent? How does this gesture find expression in a new context? Who makes the gesture and to whom does it reach?
All these questions have a profound effect on our thoughts about relationships. Redefining the gesture can be part of the process that shapes the way we live together. It can contribute to the continuously changing cultural constructions, of connecting the past with the present and the future.
Here is the arm, the gesture, in all its vulnerability. Treat the sculpture with respect; take a picture of it in a setting of your choice, briefly describe your thoughts and findings, and then pass the sculpture on to someone else. Send the material to
All stories and photos will become part of an archive. This creates a kind of travelogue in which different personal thoughts about the gesture and its various meanings are documented. This can provide new insights into our lives and cultures. The gesture points the way to the future.
November 2020
Manifest voor een persoonlijk gebaar
De laatste jaren worden gekenmerkt door “afstand.” Het ervaren van nabijheid tot elkaar neemt af.
Sociale en culturele communicatie verplaatst zich meer en meer naar de digitale media; het is bijna alsof we in de “echte wereld” in virtuele bubbels langs elkaar heen zweven.
Daarnaast leiden verschillende lagen – zoals kleding en (glas)wanden – tot verlies van zintuigelijke ervaring en beschermen ons grootste zintuig, de huid, tegen aanraking.
Nabijheid of het aanraken van een ander persoon of ding heeft invloed op onze sensibiliteit, ons zelfgevoel. Het maakt ons bewust van de directe omgeving die we met anderen delen en het intensiveert onze intuïtie, maar door het toenemen van onderlinge afstand vermindert die juist. Dit leidt tot vervreemding, isolatie en gevoelens van verlies en verdriet.
Hoe bestaan we in relatie tot anderen?
Het is noodzakelijk om de maatschappij voortdurend te herdefiniëren, om na te denken over vormen van samenleven.
Het gebaar is een essentieel aspect van fysieke nabijheid en tactiele communicatie. Daarom is het nodig alle aspecten en kwaliteiten van het gebaar te overwegen. Het gebaar nodigt uit en reikt naar anderen, maar het verstoort, vernietigt, verbergt en veroordeelt ook. Het is onze taak om te definiëren wat het gebaar betekent, wat het oproept en hoe het dat doet.
Het beeld A Personal Gesture is een heroverweging van het gebaar: het is een kopie van de linkerarm en -hand van Maria in Michelangelo's Pietà (1499) in de Sint-Pietersbasiliek in Rome. In een uitnodigend gebaar reikt Maria naar de toeschouwer. Dit betrekt de bezoeker bij de voorstelling van de Pietà – een moeder met haar dode zoon op schoot. De gerelateerde thema’s van verlies, verdriet en compassie nodigen uit om verschillende ethische kwesties te overwegen, variërend van recht en onrecht tot kwetsbaarheid en kracht.
A Personal Gesture maakt het mogelijk om de arm van dichtbij te ervaren, wat in de huidige presentatie van Michelangelo's Pietà wordt belemmerd door een glazen wand.
Het is de bedoeling dat A Personal Gesture van individu aan individu wordt doorgegeven. Iedereen kan hem gedurende een vooraf vastgestelde periode in hun nabijheid hebben, in hun directe omgeving. Daardoor ontstaat de mogelijkheid om de arm in verschillende situaties te overdenken en tot een dialoog over het gebaar te komen.
Wat betekent een gebaar van toewijding? Welke andere vormen van betrokkenheid kunnen er bestaan? Welke ethische kwesties maken dit gebaar urgent? Hoe vindt dit gebaar betekenis in een nieuwe context? Wie maakt het gebaar en naar wie reikt het?
Al deze vragen hebben een diepgaande invloed op onze omgang met relaties. Een herdefiniëring van het gebaar kan onderdeel zijn van het proces dat de manier waarop we samenleven vormgeeft. Het kan bijdragen aan de steeds veranderende culturele constructies, van het verbinden van verleden met het heden en de toekomst.
Hier is de arm, het gebaar, in al zijn kwetsbaarheid.
Behandel het beeld met respect; maak er een foto van in een setting naar keuze, beschrijf in het kort uw gedachten en bevindingen, en geef het beeld dan door aan iemand anders. Stuur het materiaal naar
Alle verhalen en foto's komen in een archief. Zo ontstaat als het ware een reisverslag waarin verschillende persoonlijke gedachten over het gebaar en de uiteenlopende betekenissen ervan worden gedocumenteerd. Dit kan nieuwe inzichten in ons leven en onze culturen opleveren. Het gebaar wijst daarbij de weg naar de toekomst.
November 2020
